Dziewczynce Addy panda mówi o biedaku, który obdarowuje rabusia, Michaelowi − o rolniku, który wie, że szczęście i pech trudno od siebie oddzielić, Karlowi zaś historyjkę o mnichu, który nie potrafi zrzucić ciężaru przeszłości. Trzy klasyczne przypowieści zen, pełne mądrości i miłości, Jon J Muth wzbogacił żywymi akwarelami i wytwornymi rysunkami tuszem, tworząc w ten sposób książeczkę pod każdym względem wyjątkową.
Słowo od Autora:
Co to jest zen?
Zen to japońskie słowo, które oznacza po prostu medytację. W zen mistrz przekazuje nauki Buddy uczniowi.
Budda medytował, siedząc bez ruchu, ale cały czas zachowywał czujność. Pozwalał przepływać kolejnym myślom i nie zatrzymywał się na żadnej z nich.
Zajrzyj do stawu z wodą, a jeśli woda będzie spokojna, zobaczysz w tafli odbicie księżyca. Jeśli woda będzie zmącona, ukaże ci się księżyc w rozrzuconych kawałkach. Trudniej zobaczyć prawdziwy księżyc. Takie właśnie są nasze myśli. Kiedy są poruszone, nie możemy zobaczyć prawdziwego świata.
Stąd właśnie wzięło się imię Tafli. Jego postać wzorowana jest po części na postaci artysty i mistrza zen, Sengaja Gibbona (1750–1837). Jego rysunki służyły za narzędzia metodyczne. Słynął z humoru i niekonwencjonalnej metody nauczania. Wuj Ry ma przypominać Ryokana Taigu (1758–1831).
To jeden z najukochańszych poetów Japonii.
Zdumiewające opowieści pandy to krótkie medytacje zen – tematy do analizowania – narzędzia, które udoskonalą naszą zdolność do kierowania się intuicją. Nie mają celu, ale często mobilizują nas, byśmy raz jeszcze zastanowili się nad swoimi nawykami, pragnieniami, pomysłami i lękami.
Opowiastki Wuj Ry i księżyc oraz Wielki ciężar pochodzą z buddyjskiej literatury zen, przekazywanej przez wieki. Opowieść Szczęście rolnika sięga korzeniami taoizmu, który liczy sobie kilka tysięcy lat. Jest wiele wersji tych historii. Wybrałem te, które uznałem za najlepsze dla młodego czytelnika.